Yahweh, palony tłuszcz, dym i alkohol

Mauro Biglino opisuje w swoich książkach o tym że Yahweh (biblijny Bóg) uwielbiał wdychać woń palonego tłustego mięsa.

Te twierdzenia wzbudziły ostre reakcje filologów teologów judaistyczno chrześcijańskich, którzy zarzucili pisarzowi wymyślanie znaczenia słów.

Po tym jak zostało już zostało wielokrotnie potwierdzone, poprzez przytoczenie fragmentów różnych słowników języka hebrajskiego które dowodzą poprawność tłumaczenia, teraz przytoczymy parę innych elementów wzbogaconych o informacje które postawią w jeszcze innym, znacznie gorszym świetle, aspekt psychologiczny i neurofizjologiczny tego indywiduum, którego potem nazwano Bogiem.

W rozdziałach 28 i 29 Księgi Liczb osiem razy powtarza się jak to ten właśnie typ dymu uspokajał Elohimów a zwłaszcza Yahweh.

Te twierdzenia znajdują się we wszystkich dostępnych bibliach domowych. Zajrzyjmy zatem do wersetów:

Lb. 28, 2-6-8-13-24  Lb.29, 6-13-36

Ale aspekt jeszcze bardziej zadziwiający, jeżeli myślimy o Yahweh jako o Bogu, to wiadomość że każdy z rytuałów ofiarnych musiał być przeprowadzony z użyciem napoju, którego cechy są opisane w Księdze Liczb 28, 7. W tekście włoskojęzycznym oficjalnej watykańskiej Biblii brzmi to tak: “⁷La libagione sarà di un quarto di hin per il primo agnello; la libagione sarà versata nel santuario, bevanda inebriante in onore del Signore. “ co należy tłumaczyć następująco : Napój alkoholowy będzie w ilości ćwierci hinu na pierwsze jagnię, będzie on przelany w sanktuarium, napój udurzający na cześć Pana.

Polska wersja Biblii Tysiąclecia przytacza natomiast to co następuje:

7 Do tego jako ofiara z płynów , w ilości jednej czwartej hinu na każde jagnię. Sycera ma być wylana dla Pana w obrębie świątyni.

Dla przypomnienia slowo inebriante znaczy dosłownie:  udurzający, upijający, czyniący nietrzeźwym.

W polskim tekście dla większego bezpieczeństwa to słowo po prostu zostało pominięte.

Tekst oryginalny hebrajski  zawiera w tym miejscu słowo: SHEKAR, SHAKUR, SHIKARON, SHAKAR (Słownik hebrajskiego): strong drink, intoxicating drink, , be or become drunk, drunken, make drunken… napój alkoholowy, nietrzeźwy, pijany, stan nietrzeźwości, upijać się.

Rdzeń SH – K – R (Słownik hebrajski etymologiczny, Rav Matityahu Clark): get drunk, being drunk and intoxicated, express unreal thoughts.

Ten rdzeń hebrajski pojawia się z tym jednoznacznym określeniu w różnych wersetach Starego Testamentu.

Zapraszam do lektury i do sprawdzenia powyższego w następujacych wersetach:

Rdz 9,21; Iz 29,9; Iz 5,11; Iz 9,26; Iz 63,6; 1Sm 1,14; 2Sm11,13; Jr 13,13; Jr 51,7; Jr 561,39; Ez 23,33; Ha2,15; Pwt 32,42; Kpł 10,9…itd itd…

Tak więc wiele fragmentów Biblii zawiera wiadomość o tym że dym z palonego mięsa i napoje alkoholowe były składową częścią „ofiar” składanych temu osobnikowi.

W Księdze Rodzaju 9,20-21 znajdziemy przejście gdzie Noe, zaraz po potopie: “ ... zasadził winnicę. Gdy potem napił się wina, odurzył się [nim] i leżał nagi w swym namiocie…”

Także wśród  ANUNNA (cywilizacja sumeryjska) był rozpowszechniony zwyczaj zażywania  napoi alkoholowych. ENKI E NINMAH tekst opracowany przez: Benito, Van Dijk, Pettinato, Borger.

Tłumaczenie: Jacobsen, Bottéro-Kramer, Seux, Kramer-Maier, Pettinato, Romer. Tłumaczenie na jezyk polski: Bogumił Filipczuk str.  45 i następujace:

ENKI… organizuje bankiet… jedzą młode pędy trzciny, chleb, kozła… ENKI i NINMAH piją piwo… duch w nich wzrasta sięgając gwiazd aż zaczynają zawody pomiędzy sobą…

W Biblici greckiej  Septuaguinta tym napojem jest SYCERA (napój alkoholowy), prawdopodobnie rodzaj cydru.

W starożytnej kulturze egejskiej, sfermentowany miód – znany jako napój bogów – był sosowany jako napój psychoaktywujący w kontekstach religijnych.