środa, 12 marca 2014

Wskazówki do lektury cytowanych fragmentów w języku hebrajskim z ich dokładnym tłumaczeniem



 Fragment książki Mauro Biglino: "Biblia jakiej nie znasz". Tłumaczył: Bogumił Filipczuk

W cytowanym tekście hebrajskim pojawiają się wyłącznie spółgłoski, zgodnie ze źródlem i z zapisem poprzedzającym interwencję wokalizacji masoretów. Aby przybliżyć i zaspokoić ciekawość tych którzy lubią słyszeć wymowę językową, są podane niektóre proste wskazówki wymowy hebrajskiej bez zagłębiania się w reguły trasliteracji, które to stanowiłyby tylko utrudnienie dla przeciętnego czytelnika.  Poniższa tabela stanowi przykład tego co chce się dostarczyć czytelnikowi.

  1. Pierwsza linia zawiera tekst hebrajski niewokalizowany*, który powinien być czytany od prawej do lewej strony
  2. Druga linia zawiera dosłowne tłumaczenie na język włoski. Zasada czytania jest taka sama jak poprzednio. Poszczególne pojedyncze wyrazy powinne być czytane od prawej do lewej strony, ale każdy pojedynczy element powinien być czytany normalnie: od lewej do prawej strony.
  3. Trzecia linia tabeli dodana została na potrzeby polskiego wydania i zawieraja dosłowne tłumaczenie tekstu włoskiego na polski. Zasada czytania jest taka sama jak to przedstawiono w poprzednim punkcie.**
Żeby nie wprowadzać zbytniej konfuzji zdecydowaliśmy się na pozostawienie w bieżącym włoskim tekście odniesienie do najczęściej występującej, najbardziej popularnej wokalizacji wersetów hebrajskich, bez rozróżniania konstrukcji gramatycznych tekstu masoreckiego  (status absolutus i status costructus). Na przykład używamy zawsze formy kevod i Yahweh niezmiennie w stosunku do innych pojawiających się (kavod, Yehwah). Ten wybór nie wpływa na znaczenie wyrazów.




















* Chodzi o oryginalny zapis pozbawiony znaków diakrytycznych (kombinacji kropek i kresek) tzw. nekoud – oznaczające samogłoski oraz degesz i mapik (kropki w środku liter) decydujacych o sposobie wymowy spółgłosek opracowany i zastosowanych po raz pierwszy przez masoretów w. VI w. Dodane znaki diakrytyczne determinują znaczenie danego wyrazu. Na przykład gdybyśmy mieli zapis spółgłoskowy typu: TR to możemy stworzyć wiele kombinacji samogłoskowych (TORA, TUR, TOR, TURA, AUTOR, TIR, i.t.p.) (przyp. tłum)
**Trzecia linia została prowadzona do polskiego wydania ksiażki. W celu zachowania wszystkich kolejnych etapów, na język polski tłumaczony jest tekst włoski, bez badania jego korelacji z hebrajskim oryginałem. (przyp. tłum)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz